بررسی اثر اسید فسفریک ۳۷% و پرایمر سلف اچ بر استحکام باند برشی به مینا

بررسی اثر اسید فسفریک 37% و پرایمر سلف اچ بر استحکام باند برشی به مینا دکتر عبدالرحیم داوری* - دکتر هیلا حاجی زاده* - دکتر حسن شریفی خاتون آبادی** *- استادیار گروه آموزشی ترمیمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی یزد. **- دندانپزشک. چکیده زمینه و هدف: در حیطه کار دندانپزشکی مواد جدیدی وجود دارد که امکانات و قابلیت بیشتر و بهتری را پیش روی دندانپزشک قرار می دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر اسید فسفریک 37% و پرایمر سلف اچ بر استحکام باند برشی کامپوزیت به مینا می باشد. روش بررسی: سی عدد دندان قدامی فک پایین گاو تهیه و در آکریل فوری مانت شدند. مینای سطح فاسیال با کاغذ سیلیکون کارباید صاف گردید و نمونه ها به صورت سه دسته ده تایی آماده شد: گروه a: اچ با اسید فسفریک 37% و باندینگ مینایی (colten). گروه b: عامل اتصال سلف اچ (prompt - lp). گروه c: اچ با اسید فسفریک 37% و عامل اتصال سلف اچ (prompt - lp). سپس یک استوانه کامپوزیتی به قطر دو میلی متر به سطح آماده شده متصل شد، پس از یک هفته نگهداری و انجام چرخه های حرارتی نمونه ها با دستگاه اینسترون تحت نیروی برشی قرار گرفتند و نیروی شکست ثبت گردید. جایگاه جدا شدن استوانه از نظر نحوه شکست مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک سویه و آزمون lcd در سطح 05/0p= مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین استحکام باند برشی برای گروه های a، b وc به ترتیب 5/6±4/15، 7/9±8/24 و11±4/25 مگاپاسکال بود. مرز رزین - مینا شایعترین محل شکست در گروه a بود. شکست کوهزیو (cohesive) در کامپوزیت یا مینا، به ترتیب در گروههای b و c بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داد. بین گروه a با b وc اختلاف معنی دار وجود داشت ولی بین گروه b وc اختلاف آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: استفاده از عوامل سلف اچ می تواند به عنوان جایگزینی برای روش سنتی اچ مینا با اسید فسفریک مطرح و مورد استفاده قرار گیرد. کلید واژه ها: باندینگ مینائی - سلف اچ - نیروی برشی.